نرخ آبگيري بيش از اندازه طي دياليز، حجم خون و برون ده قلبي بيمار را كاهش مي دهد. به دنبال اين روند سيستم سمپاتيك فرمان تنگ شدن عروق را مي دهد تا خون مورد نياز به تمام ارگان ها برسد . با تنگ شدن عروق امكان تبادل دما از طريق پوست با محيط بيرون كاهش يافته و دماي مركزي بدن زياد مي شود. با گذر دماي بدن از حد آستانه عروق منبسط مي شوند تا با افزايش جريان خون محيطي ، حرارت اضافي را از بدن خارج كنند. حجم خون موجود در رگ ها با گشادشدن عروق كاهش يافته و همين امر افت فشارخون حين دياليز را تشديد مي كند. در حدود 20-30% از جلسات دياليز اين افت فشار خون مشاهده مي شود. اگر بتوان روند افزايش دما در حين دياليز را متوقف كرده و يا با ايجاد هيپوترمي كنترل شده معكوس كرد، امكان رخ داد افت فشار خون را بدون تغيير ميزان آبگيري و مدت زمان دياليز، مي توان كاهش داد. دستگاه ساخته شده اين امكان را دارد كه با پايش پيوسته دماي بدن بيمار، دماي خون تصفيه شده اي كه به بيمار تزريق مي شود و سيگنال فتوپلتيسموگرافي، درجه حرارت بدن را حين دياليز متناسب با عملكرد سيستم قلبي به گونه اي كنترل كند كه بيمار شرايط هموديناميكي بهتر از جمله سطح فشارخون بالاتر ، داشته باشد.

مانيتورينگ داخل شرياني يك روش تهاجمي براي كنترل فشار خون است به دنبال اين روند دو پارامتر فشار خون سيستوليك ، دياستوليك اندازه گيري و نمايش داده مي شود، در صورتي كه دقت اندازه گيري فشارهاي هموديناميكي خون در محدوده استاندارد نباشد، صحت اندازه گيري فشار شرياني پايين خواهد بود. بنابراين ارزيابي عملكرد دستگاه هاي مانيتورينگ از اهميت زيادي برخوردار است، اگر بتوان با هدف كاليبراسيون دستگاه هاي مانيتورينگ فشارهاي هموديناميكي خون را شبيه سازي كرد، اطمينان از سالم بودن دستگاه و صحت عملكرد خروجي آن نيز افزايش خواهد يافت.دستگاه ساخته شده توانايي توليد شكل موج فشار مشابه فشار سرخرگهاي بدن را دارد. براي توليد فشار پالسي مورد نظر يك پمپ قابل كنترل ساخته شد تا هم بتواند به عنوان يك پمپ، فشار مورد نظر را پمپاژ كند و همچنين قابليت تغيير شكل موج فشار را داشته باشد و سپس يك مبدل فشار را از نظر هيدرو استاتيكي با پمپ ساخته شده تزويج كرديم و در نهايت فشار از طريق مبدل فشار خون، اندازه گيري و نمايش داده مي شود.اين دستگاه از نظر الكتريكي و مكانيكي شبيه سيستم ثبت فشار خون تهاجمي و سنسور آن را كه همان كتتر درون رگي است، بدون قرار گيري در محيط فيزيولوژيك تست مي شود.

از آنجا كه تزريق مايعات سرد به سيستم وريدي بيمار ممكن است موجب شوك، لرز يا افت فشارخون فرد شود، امروزه از سيستم هاي گرمكن خون استفاده مي شود. در اين طراحي، از يك فن در فضاي بسته براي گرم كردن خون استفاده مي شود و هواي گرم شده با المنت حرارتي به سمت بسته فرستاده مي شود. در ادامه پايه اي فلزي با يك شيار روي آن تعبيه شده است كه شيلنگ ست روي آن قرار مي گيرد. اين پايه آلومينيومي داراي گرم كننده اي جدا از سيستم حرارتي كيسه خون در جعبه است كه خون درون شيلنگ را گرم مي كند. شيار روي اين پايه به گونه اي است كه با انواع ست هاي سرم قابل استفاده باشد. در انتهاي مسير در نزديكترين نقطه به بيمار از طريق يك حسگر نوري مادون قرمز دماي خون درون ست (و نه دماي شيلنگ) خوانده مي شود. به اين ترتيب با خواندن دماي خون تزريقي در نزديكترين نقطه به بيمار كنترل بيشتري بر روي دماي مايع وارد شده به بدن بيمار داريم.